deel 2: tot en met Valencia
Blijf op de hoogte en volg Peter en Karin
10 Maart 2019 | Spanje, Cartagena
Deel 2: tot en met Valencia
Allereerst dank voor jullie reacties op onze reis-site.
Het is leuk om een verslag te schrijven voor ons zelf, ter herinnering,
maar zoveel leuker wordt het voor mij als er meer mensen plezier aan mijn taalkronkels beleven!
Op zondag starten we weer op en verlaten de ooievaars.
Omdat we de kustroute een aantal jaar gelden al eens gereden hebben besluiten we nu het binnenland in te rijden en op ons gemakje richting Valencia, ons volgende doel te rijden.
De Garmin-navigatie-mevrouw - wij noemen haar Sascha (de Boer) vanwege haar geaffecteerde articulatie- stuurt ons over een mooie route en ‘s middags om drie uur houden we het voor gezien en vinden een camping in Vilanova des Prades waar we een mooi plekje vinden met uitzicht op de vele amandelbomen die hier in volle bloei staan.
De bloesem ruikt zalig zoet!
En de douches zijn er schoon, ruim en lekker warm, vooral IK kan dat na vijf dagen “en route” zeer waarderen…… en na enig aandringen gaat Peter zich gelukkig ook maar weer eens scheren.
De volgende morgen word ik al vroeg wakker van de harde wind die het openstaande dakluik angstaanjagend laat klepperen. Dat gauw dicht gedraaid en teleurgesteld weer terug in mijn bed…….
Ik had me zo verheugd op een daagje zitten en lezen in het zonnetje…..
Uiteindelijk klaart het toch op en als er blauwe stukjes lucht verschijnen (Marian!) trekken we onze jassen aan en besluiten we een door de campingeigenaar aanbevolen trail van 8 km te gaan lopen met als tussenstop het uitkijkpunt Pic del Curull op 1.024 meter hoogte met spectaculair uitzicht rondom. Het eerste stuk gaat via rotsblokken behoorlijk steil omhoog, ik moet echt af en toe even stoppen om mijn snel oplopende hartslag tot bedaren te brengen. Een déjà vu van de beklimming van de Preikestolen in Noorwegen (weet je nog Elaine!) dringt zich aan me op maar ik zet dapper door. We komen onderweg een jong Engels stel tegen dat aan het “bergwandklimmen is” en als ik ze complimenteer met hun bezigheid vraagt de jongeman of ik ÓÓK eens wil proberen om via de touwen naar boven te klimmen, hahaha, wat een lolbroek, zien jullie me al hangen? Ik ben dan vast zo’n Robért, die in Wie Is De Mol zo jammerlijk en pijnlijk door de waterval naar beneden “abseilde”. Dus ik bedank vriendelijk voor de eer en klauter mijn eigen gestelde doel achterna! Het “viewpunt” is inderdaad spectaculair en zeer zeker de inspanning meer dan waard.
En het tweede deel van het pad (naar beneden) is wat comfortabeler om te lopen en na vier uur zijn we weer terug, moe maar voldaan en heerlijk ontspannen. Een alcoholvrij biertje en glaasje Canei hebben we nu wel verdiend! En met de gekochte wifi-tijd kijken we ‘s avonds de een-na-laatste uitzending (gemist) van WIE-IS-DE-MOL, ik sta bovenaan in de poule met Elaine dat is me nog nooit gebeurd, zal ik nu eens gaan winnen? Oef, nu moet ik kiezen, wat zal ik? Niels of toch Sarah?
N.B. inmiddels is in Nederland de laatste uitzending al geweest maar nog niks verklappen hé, wij weten nog van niks en gaan hem komende week nog zien!
Dinsdag 5 maart bezoeken we het klooster van Poblet, dit is een van de grootste en meest complete Cisterciënzer abdijen in Catalonië/Spanje.
Het heeft gediend als een enorm militair complex, en als een koninklijk paleis, residentie en pantheon (van de koningen van Catalonië en Aragon). Het herbergt een aantal prachtig versierde graven van een aantal koningen van de kroon van Aragon. Tegenwoordig leven er nog zo’n 50 monniken. Het is er mooi maar binnen erg koud,
de organist zit zelfs met zijn winterjas mét bontkraag aan achter zijn instrument! Het zal je beroep maar zijn….. kunnen ze dan geen straalkacheltje bij hem neer zetten??????
Ons volgende, willekeurig gekozen plekje voor de nacht is in Alcanar, op een camping aan zee.
Woensdag laat de beloofde zon verstek gaan achter een hardnekkige zee-mist. Maar wij laten ons niet kennen en met sjaal om en zomerjas aan fietsen wij 36 km door de Ebro-delta.
Er zijn nog niet zo heel veel van de door Wikepedia vastgestelde 300 verschillende vogelsoorten te zien, we spotten enkel een aantal flamingo’s die langs de waterkant aan het fourageren zijn, enkele koereigers en wat zwaluwen…….en die vliegen hoog, hoe was het spreekwoord alweer? Zwaluwen hoog, morgen droog!
Donderdag een luie dag in het zonnetje op de camping en vrijdag is het mijn beurt om achter het stuur te stappen met zo’n 150 km voor de boeg. De rit verloopt voorspoedig totdat we in Valencia aankomen. Het is inmiddels tegen vieren en net als bij ons in Nederland is dat niet de meest handige tijd om op een vrijdagmiddag met een camper van zeven meter lang en 2,45 meter breed door de stad te rijden…zeker niet als je een afslag mist en ECHT midden in het centrum terecht komt met vijf hele smalle rijbanen naast elkaar en übertaxi’s kriskras voor en achterlangs……druk,druk,druk!
Met samen geknepen billen en klotsende oksels probeer ik, zoals Peter stoïcijns aangeeft “gewoon zachtjes door-te-rollen in de middelste baan” en slaag ik erin om in een half uur drie grote rotondes te nemen en de stad weer te verlaten waarna ik, met een zucht van verlichting, de vrije parking van het strand van El Saler, nét onder Valencia, heelhuids weet te bereiken….. Poeh, goed gedaan KAAR, schouderklopje voor mezelf.
Zaterdag stappen we op de fiets om, via een prima fietspad langs de zee, na 11 km in Valencia stad de “highlights” te ontdekken. Fijn om dit op de fiets te kunnen doen, de stad is groot, uitgebreid en ruim van opzet maar met veel verkeer. Gelukkig loopt er door de stad een 9 km lange, oude, opgedroogde rivier-arm die omgetoverd is in een groen lint van sportvelden, fonteinen, kinderspeelplaatsen, paviljoens, wandel en fietspaden. Het is er druk en jong en oud vermaakt zich er, net als wij! Als we aan het einde van de middag dankzij onze fietsnavigatie (ik kan niet meer zonder) weer bij de camper aankomen staat er 40 km op de teller dus onze accu’s mogen weer even aan de stroompaal achter in onze garage.
Allereerst dank voor jullie reacties op onze reis-site.
Het is leuk om een verslag te schrijven voor ons zelf, ter herinnering,
maar zoveel leuker wordt het voor mij als er meer mensen plezier aan mijn taalkronkels beleven!
Op zondag starten we weer op en verlaten de ooievaars.
Omdat we de kustroute een aantal jaar gelden al eens gereden hebben besluiten we nu het binnenland in te rijden en op ons gemakje richting Valencia, ons volgende doel te rijden.
De Garmin-navigatie-mevrouw - wij noemen haar Sascha (de Boer) vanwege haar geaffecteerde articulatie- stuurt ons over een mooie route en ‘s middags om drie uur houden we het voor gezien en vinden een camping in Vilanova des Prades waar we een mooi plekje vinden met uitzicht op de vele amandelbomen die hier in volle bloei staan.
De bloesem ruikt zalig zoet!
En de douches zijn er schoon, ruim en lekker warm, vooral IK kan dat na vijf dagen “en route” zeer waarderen…… en na enig aandringen gaat Peter zich gelukkig ook maar weer eens scheren.
De volgende morgen word ik al vroeg wakker van de harde wind die het openstaande dakluik angstaanjagend laat klepperen. Dat gauw dicht gedraaid en teleurgesteld weer terug in mijn bed…….
Ik had me zo verheugd op een daagje zitten en lezen in het zonnetje…..
Uiteindelijk klaart het toch op en als er blauwe stukjes lucht verschijnen (Marian!) trekken we onze jassen aan en besluiten we een door de campingeigenaar aanbevolen trail van 8 km te gaan lopen met als tussenstop het uitkijkpunt Pic del Curull op 1.024 meter hoogte met spectaculair uitzicht rondom. Het eerste stuk gaat via rotsblokken behoorlijk steil omhoog, ik moet echt af en toe even stoppen om mijn snel oplopende hartslag tot bedaren te brengen. Een déjà vu van de beklimming van de Preikestolen in Noorwegen (weet je nog Elaine!) dringt zich aan me op maar ik zet dapper door. We komen onderweg een jong Engels stel tegen dat aan het “bergwandklimmen is” en als ik ze complimenteer met hun bezigheid vraagt de jongeman of ik ÓÓK eens wil proberen om via de touwen naar boven te klimmen, hahaha, wat een lolbroek, zien jullie me al hangen? Ik ben dan vast zo’n Robért, die in Wie Is De Mol zo jammerlijk en pijnlijk door de waterval naar beneden “abseilde”. Dus ik bedank vriendelijk voor de eer en klauter mijn eigen gestelde doel achterna! Het “viewpunt” is inderdaad spectaculair en zeer zeker de inspanning meer dan waard.
En het tweede deel van het pad (naar beneden) is wat comfortabeler om te lopen en na vier uur zijn we weer terug, moe maar voldaan en heerlijk ontspannen. Een alcoholvrij biertje en glaasje Canei hebben we nu wel verdiend! En met de gekochte wifi-tijd kijken we ‘s avonds de een-na-laatste uitzending (gemist) van WIE-IS-DE-MOL, ik sta bovenaan in de poule met Elaine dat is me nog nooit gebeurd, zal ik nu eens gaan winnen? Oef, nu moet ik kiezen, wat zal ik? Niels of toch Sarah?
N.B. inmiddels is in Nederland de laatste uitzending al geweest maar nog niks verklappen hé, wij weten nog van niks en gaan hem komende week nog zien!
Dinsdag 5 maart bezoeken we het klooster van Poblet, dit is een van de grootste en meest complete Cisterciënzer abdijen in Catalonië/Spanje.
Het heeft gediend als een enorm militair complex, en als een koninklijk paleis, residentie en pantheon (van de koningen van Catalonië en Aragon). Het herbergt een aantal prachtig versierde graven van een aantal koningen van de kroon van Aragon. Tegenwoordig leven er nog zo’n 50 monniken. Het is er mooi maar binnen erg koud,
de organist zit zelfs met zijn winterjas mét bontkraag aan achter zijn instrument! Het zal je beroep maar zijn….. kunnen ze dan geen straalkacheltje bij hem neer zetten??????
Ons volgende, willekeurig gekozen plekje voor de nacht is in Alcanar, op een camping aan zee.
Woensdag laat de beloofde zon verstek gaan achter een hardnekkige zee-mist. Maar wij laten ons niet kennen en met sjaal om en zomerjas aan fietsen wij 36 km door de Ebro-delta.
Er zijn nog niet zo heel veel van de door Wikepedia vastgestelde 300 verschillende vogelsoorten te zien, we spotten enkel een aantal flamingo’s die langs de waterkant aan het fourageren zijn, enkele koereigers en wat zwaluwen…….en die vliegen hoog, hoe was het spreekwoord alweer? Zwaluwen hoog, morgen droog!
Donderdag een luie dag in het zonnetje op de camping en vrijdag is het mijn beurt om achter het stuur te stappen met zo’n 150 km voor de boeg. De rit verloopt voorspoedig totdat we in Valencia aankomen. Het is inmiddels tegen vieren en net als bij ons in Nederland is dat niet de meest handige tijd om op een vrijdagmiddag met een camper van zeven meter lang en 2,45 meter breed door de stad te rijden…zeker niet als je een afslag mist en ECHT midden in het centrum terecht komt met vijf hele smalle rijbanen naast elkaar en übertaxi’s kriskras voor en achterlangs……druk,druk,druk!
Met samen geknepen billen en klotsende oksels probeer ik, zoals Peter stoïcijns aangeeft “gewoon zachtjes door-te-rollen in de middelste baan” en slaag ik erin om in een half uur drie grote rotondes te nemen en de stad weer te verlaten waarna ik, met een zucht van verlichting, de vrije parking van het strand van El Saler, nét onder Valencia, heelhuids weet te bereiken….. Poeh, goed gedaan KAAR, schouderklopje voor mezelf.
Zaterdag stappen we op de fiets om, via een prima fietspad langs de zee, na 11 km in Valencia stad de “highlights” te ontdekken. Fijn om dit op de fiets te kunnen doen, de stad is groot, uitgebreid en ruim van opzet maar met veel verkeer. Gelukkig loopt er door de stad een 9 km lange, oude, opgedroogde rivier-arm die omgetoverd is in een groen lint van sportvelden, fonteinen, kinderspeelplaatsen, paviljoens, wandel en fietspaden. Het is er druk en jong en oud vermaakt zich er, net als wij! Als we aan het einde van de middag dankzij onze fietsnavigatie (ik kan niet meer zonder) weer bij de camper aankomen staat er 40 km op de teller dus onze accu’s mogen weer even aan de stroompaal achter in onze garage.
-
10 Maart 2019 - 12:34
Wilma Kisman:
Zo te lezen hebben jullie het heerlijk! Wat schrijf je toch kostelijk, zo leuk om jullie te volgen! Knap hoor Karin van mij krijg je ook een extra schouderklopje voor de beklimming met deja vu en het met samengeknepen billen door zo een druk centrum manouvreren. Hier storm en regen dus geniet maar lekker daar. Groetjes vanuit Pijnacker
-
10 Maart 2019 - 13:09
Joke Pols:
knap gedaan, zussie! En nu al in Cartagena aangekomen.
Jij en jouw 'held in bange uren' een mooie tijd toegewenst.
bighugvanbigsis. -
10 Maart 2019 - 15:17
Hannie:
Wat een heerlijke vakantie en al zo veel gezien. petje af om met de camper de stad in en uit te gaan om dan op een mooie plek te eindigen. Fietsen, wandelen en veel zien hier moet weer een mooi foto-album uit voort komen. Lieve groet van ons en laat het hier maar stormen en regenen, jullie zijn daar op het juiste tijdstip. -
10 Maart 2019 - 15:22
Gerda:
Zelfs de doppers zijn mee 'on tour" !!
Ik geniet van je smakelijke verhalen!Geniet er onwijs van (maar dat is niet aan dovemans oren gericht...)!! -
10 Maart 2019 - 17:02
Marianne:
Jullie hebben het al harstikke leuk
Ook al ga ik nu pas meelezen
Ik ben dr blij mee hoor
Dus kom maarop met die belevenissen
Dikkekroel
-
10 Maart 2019 - 17:18
Wybo Elzinga:
Hallo beiden,
Weer een prachtig verhaal,en mooi dat jullie al in Valencia zijn.
Genieten nog maar de komende dagen,hier prut weer.
Groet Wybo. -
11 Maart 2019 - 04:02
Ans:
Joehoe...wat een stoer mens ben je!
Wat heerlijk om samen zoveel mee te maken. Opnieuw weer heerlijk om te lezen.
Have fun! -
11 Maart 2019 - 04:06
Ans:
Joehoe...wat een stoer mens ben je!
Wat heerlijk om samen zoveel mee te maken. Opnieuw weer heerlijk om te lezen.
Have fun! -
11 Maart 2019 - 07:23
Marja:
Wat leuk toch dat we jullie zo mooi kunnen volgen. het is alsof we er zelf bij zijn.... Bedankt voor jullie kaartje voor Ad. Lief!! Hier stormachtige taferelen in het land, bij ons alleen een stoel over het balkon gedanst, maar dat laten we zo, wel zo gezellig toch..... blijf genieten. liefs van je buurtje -
11 Maart 2019 - 14:51
Ingebeer:
Hai lieffies, wat goed van je Kaatje, rijden door Valencia, kan je samen geknepen billen helemaal voorstellen. Maar...… weer een ervaring rijker! Mooie he die drooggelegde rivier in Valencia met die prachtige gebouwen. Altijd leuk om jullie belevenissen te mogen lezen. Geniet daar lekker, hier storm en regen, beetje herfst achtig. -
12 Maart 2019 - 13:11
Ria Van Der Loo:
Wat leuk om jullie reisverslag weer te lezen ,
en fijn dat het nog steeds kan .
geniet van alles wat jullie tegenkomen .
heel veel
Groetjes van uit Gouda
-
12 Maart 2019 - 15:43
Wilma Van Blitterswijk:
Mooi verhaal weer Karin. Je kan altijd nog schrijfster worden als je ooit uitgeknutseld bent. Knap van je hoor om met de camper zo door Valencia te toeren.
Gelukkig dat Peter de rust zelve blijft als hij ernaast zit.
Het is jullie saampjes toch maar weer effe gelukt.
Groetjes. -
13 Maart 2019 - 08:42
Ellis Vd Mark:
Wat leuk om jullie avonturen zo te volgen. Stoer dat je door de stad bent gereden hoor. Als ik hier thuis naar buiten kijkt ben ik toch stiekum een tikkeltje jaloers. En dan bedoel ik qua weer. Fijn dat de reis tot nu toe goed verloopt. Groeten uit een nat en zeer stormachtig Moordrecht -
16 Maart 2019 - 06:46
Anja Aanen:
Super leuk om dit avontuur te volgen! Knap van jullie on zo door Valencia te rijden.
Geniet met elkaar en heel veel plezier gewenst! Groeten,Anja
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
