deel 3: Cartagena, Granada en Córdobo

Deel 3: Cartagena, Granada en Cordóba
Op zondag 10 maart rijden we over heerlijke rustige wegen (geen slierten vrachtwagens om in te halen) naar Cartagena waar we een plekje hebben besproken bij Saskia en John, een Nederlands stel die twee jaar geleden aan het tv-programma “IK VETREK” hebben meegedaan en een achttal plaatsen op een oude tennisbaan omgetoverd hebben tot fijne camperplaats met prachtig uitzicht.

11 maart, Maandag = Wasdag dus hangt tussen de middag ons beddengoed en een donkere draai met sokken, onderbroeken, handdoeken en spijkerbroeken te wapperen in de wind die hier altijd waait en ligt alles na een uurtje of wat heerlijk fris weer in de kast of op bed. Strijken is niet nodig!
Ondertussen hangen we wat in het zonnetje om ons velletje wat op-te-bruinen…extra vitamine D!
’S middag hebben we een “we zijn er bijna” van omroep MAX beleving…..we worden uitgenodigd om de spiksplinternieuwe jeu-de-boule baan in te komen spelen waarbij er meteen foto’s worden gemaakt voor op de website van Sens Sleep, onze huidige overnachtingsplek.
Alle zes de (Nederlandse) echtparen die er nu staan doen mee en na afloop lassen we een heuse Happy Hour in. Tot onze eigen verrassing vinden we het allebei reuze gezellig, het moet niet gekker worden! En….jawel, vanaf nu zijn we dus heuse fotomodellen hahaha!
Dinsdag 12 maart gaan we op de fiets naar Cartagena, een pittig tochtje van 30 km heen en terug met een aantal fikse heuvels, hulde aan onze elektrische, tweewielige vriendjes! De stad is mooi maar er is nog heel veel niet open en daardoor lijkt het allemaal nog niet zo gezellig.
Bij een kleine mercadonia scoren we gelukkig nog wel een cornetto- ijsje voor Peter!
Weer terug bij de camper ontdekken we dat het lampje van de koelkast flikkert wat betekent dat de gasfles bijna leeg is. Oeps, al iets te vaak gas gebruikt …..op koude ochtenden even de kachel aan en ook om even lekker warm (af)waswater te hebben de boiler opgepord. Gelukkig hebben we twee flessen bij ons en Peter begint ijverig aan het omwisselen maar weet niet meer helemaal hoe dat moet. En alhoewel ik inmiddels bijna alle ins en outs van zijn taken ken is dit iets wat ik nog nooit gedaan heb. En, vind ik, met gas moet je geen risico nemen, voor je het weet is de camper ineens een cabrio geworden. Fijn dat we nu Nederlanders om ons heen hebben staan met ervaring,
na uitleg over Peter zijn ziekte (we vertellen het onderweg zo min mogelijk) worden we aan alle kanten geholpen en heb ik in no time weer n keteltje met water op staan voor de thee en brandt het koelkastlampje weer stationair! Dank U!

Woensdag vervolgen we onze reis, we zijn nog maar net onderweg als we een telefoontje krijgen van Joke: het stormt thuis enorm en er zijn dakpannen van ons dak afgewaaid, wat een pech. Meteen naar zzp-er Arjo de Lange gebeld en die beloofd nog deze dag te gaan kijken en de boel te herstellen. Mooi zo, geregeld op afstand dankzij hulp van BIGSIS! Wij gaan eerst naar Aguilas waar we bij een groot benzinestation onze gasfles kunnen laten vullen en daarna rijden we via een werkelijk prachtige route langs de randen van de Sierra Nevada naar Guadix waar we grotwoningen willen bezoeken. Maar als we daar aankomen lijken de woningen heel veel op de grotwoningen die we in Cappadocië/Turkije hebben gezien en omdat het ook al laat in de middag is door ons extra ommetje voor de gas-fles-vulling besluiten we door te rijden naar ons gratis plekje voor de nacht aan een groot stuwmeer. Wat een magnifieke -gratis- overnachtingsplek, met uitzicht op de eeuwige sneeuw! Naast ons een jong stel met twee kinderen in een oude gammele VW-bus. Hij en zij hebben rasta-haar en de kinderen mogen ook wel eens met spoed naar de kapper. En in bad, sneu hoor…..Afijn we hebben ons oordeel al weer (veel te snel) klaar want als we in gesprek raken met de moeder blijkt dat ze met het gezin een half jaartje onderweg zijn vanaf hun huis in de Franse Pyrenëen. Zij is Duitse, hij Frans, de kinderen spreken beide talen en daarnaast leren ze ook nog Engels. (8 en 10 jaar oud zijn ze!).
Moeder geeft ze zelf les via de computer.
Vader sleutelt de hele zomer aan racefietsen die de cols in de Pyreneën beklimmen dus in april moeten ze weer thuis zijn. Bovendien heeft moeder een eigen bedrijf en handelt tijdens de reis gewoon alles per telefoon af…………….foei toch, wat dachten wij weer slecht! En dat is nou misschien meteen datgene waarom we het reizen per camper zo leuk vinden……de ene nacht sta je naast dit geweldige en op t eerste gezicht “vreemde” gezin en de volgende keer komt er een Concorde camper (aanschafwaarde nieuw minimaal € 200.00,00) met er achteraan gekoppeld ‘n trailertje met daarop een smartje cabrio gestald naast je staan en stapt er een keurige heer met overhemd en omgeslagen wollen sweater uit waarmee je een babbeltje maakt. Echt, dat is zo waanzinnig leuk!!!!
Donderdag 14 maart komen we aan in Granada en vinden een plek bij Motel Sierra Nevada waar een campin(kje) bij is. We boeken voor twee nachten en besluiten meteen maar op de fiets naar het Alhambra te rijden om te zien hoe ver het is en waar het meetingpoint is waar we morgen om stipt 13.30u moeten staan met onze mobiele ticket. Potverpielekes, dat valt tegen! De stoepen zijn druk en fietsen op de weg is een ware zelfmoordactie (al vindt Peter dat ik overdrijf). En het gebouw zelf ligt op een berg en het is zo steil dat het niet te fietsen valt en we met de fiets aan de hand naar boven moeten lopen. Het is eigenlijk te uitputtend voor mijn rikketik en ik raak helemaal uit mijn comfortzone en ben blij dat er bij de entree een openbaar toilet is waar ik mijn -zoals altijd in dit soort situaties- op hol geslagen darmen kan legen. Na uiteindelijk 5 uur fietsen-lopen-stoppen-enz zijn we weer terug op honk en gaan eens bedenken hoe we dithet beste kunnen oplossen….met de bus? Dan wordt Peter wagenziek, ook niet handig!....met de taxi? Of boeken we een nacht minder en rijden we morgen met de camper naar boven, er is een parkeerplaats bij de ingang, die is wel duur maar dan kunnen we na ons bezoek meteen de stad weer verlaten, ook handig…… weet je wat, we slapen er even n nachtje over!
Vrijdag 15 maart….rondleiding door La Alhambra!
10 dagen geleden heb ik via Get Your Guide twee online tickets gekocht, als je soms denkt dat het toeristenseizoen hier ook nog niet begonnen is heb je het mis, er waren bij mijn boeking nog maar enkele kaarten te krijgen, en vandaag klinkt geregeld door de luidspreker dat alles SOLD OUT is. De tickets waren prijzig, zeker omdat we alles willen zien. Zowel het legeronderdeel Alcazaba, de Nasride-paleizen, 3 stuks te weten the Mexuar, Comares paleis en het paleis van de leeuwen. Dan ook nog de Medina, het Charles V paleis en Generalife, de prachtige tuinen. We hebben een gidse die, lopende weg, in onze aangeleverde audio-oortjes twee en een half uur om-ste-beurt in het Spaans en Engels uitleg geeft. Ze schetst een tot onze verbeelding sprekend tijdsbeeld over het leven in dit enorme Moslim-imperium dat dateert uit de dertiende eeuw na Christus. Wat te denken van de koning van Aragon die 4 vrouwen en 25 concubines had! En als er een soldaat betrapt werd met een van zijn concubines stond dat gelijk aan onthoofding voor beiden…..hoezo SECOND LOVE, hahahahaha?!
Of het feit dat het paleis van Karel de V aan de buitenkant vierkant oogde -wat Noord-Zuid-West-Oost symboliseert- maar van binnen rond was en open en helemaal niet af. Maar dat gaf niks vond hij zelf want hij was de almachtige en aan de buitenkant van het gebouw was dat duidelijk te zien toch! (partijtje zelf-in-ge-nomen-heid noem ik dat!).
Maar jongens wat is het mooi allemaal, de indelingen, al het snijwerk, de mozaïektegeltjes, de subtiele kleuren, de symboliek, het is gewoonweg Genieten met een grote G. En al het geld (tickets, parkeergeld, prachtig boek en ijsjes achteraf) meer dan waard! We zijn doodmoe maar voldaan.
Zaterdag 16 maart,
Gisteravond zijn we al een stukje richting Cordóba gereden en hebben we overnacht op een dorpspleintje in the middle of nowhere. En dus stonden we vandaag al om 12.30u op de camperplaats, naast het politiebureau in de stad (lekker veilig gevoel!) De stadsmuur rondom het oude gedeelte is op slecht 200 meter dus we besluiten om eens te voet te gaan dit keer.
Eerste doel is de Mesquita Cathedral. Een enorme christelijke kathedraal waar, na verovering door de moslims tijdens de dertiende eeuw een Moskee in is gebouwd, werkelijk heel apart! twee geloven onder een dak, het kan dus wel! We dwalen er minstens 2 uur in rond, zo mooi en indrukwekkend als we het er vinden. Daarna slenteren we door de straatjes, kopen twee “Schweine-ohren mit choco” (ja sorry hoor Elaine het is nu nog te vroeg om er eentje voor je aan te schaffen voor als we weer naar huis komen) en peuzelen die ergens op een bankje op aangevuld met nat uit onze trouwe Doppers uit de wereldwinkel. We schieten nog wat kiekjes van de oude Romeinse brug en lopen terug naar de camper alwaar ik een flinke blaar ontdek onder mijn grote teen- niet zo heel gek na drie dagen pittige voettochten en een conditie van drie keer niks, hihihi.
Maar wat een prachtige stad is Córdoba, de mooiste stad tot nu toe vinden we.
Zondag 17 maart,
Een beetje gammel begin van de dag, gisteravond bleek er een openluchtconcert te worden gehouden, juist naast de camperplek. Had best leuk kunnen zijn ware het niet dat het een HEVEY METAL BAND was…….en de zanger het heerlijk vond om enorme gillen en grommen te geven. In het begin lag ik slap van de lach, hadden wij weer……maar om twee uur ’s nachts was hij nog steeds “bij stem” en was het toch echt wat minder leuk. Gelukkig, om 03.00u was de koek op en na nog een half uurtje de uitgelaten feestvierders, die in volkomen euforie over de fantastische avond die ze hadden genoten en ongewis van tijdstip of gehorigheid van reismobielen, langs ons raam te hebben moeten aanhoren werd het stil, voor zover het midden in een grote stad stil kan zijn……… Einddoel van deze dag is Ronda. Het is een pittige route in die zin dat er aardig wat hellingen en bochten in zitten. Normaal voor Peter een fluitje van een cent maar helaas speelt zijn ziekte hem steeds meer parten en wordt het op het juiste moment terugschakelen een hels karwei voor hem, wat een ellendige ziekte is het toch. We zijn er beiden een beetje verdrietig om. Natuurlijk neem ik het stuur zonder morren over maar ik gun hem nog zo graag deze laatste keer ……..
Eenmaal aangekomen op een nette camping lassen we een rustige middag in met enkel een warme douche, zitten in het zonnetje en het verder uitwerken van dit verslag zodat het meteen verstuurd kan worden………bij deze dus, lieve groet voor onze volgers en tot de volgende keer.